*
Για κοιτάξτε τι γίνεται με το προ-συμφωνημένο τέλος, λίγο πριν σκορπίσουν τις στάχτες και πιάσουν τα πανηγύρια, το Μega άνοιξε τα παραθύρια του, οι συνάδελφοι που βγήκαν μπροστά, όπως κι ο κόσμος που παρακολουθούσε το ζωντανό πρόγραμμα, δεν έχουν απολύτως καμιά αφιβολία για τους μοιρασμένους ρόλους. Από τον Μπόμπολα και τον Ψυχάρη, τον Μαρινάκη, τον Σαββίδη, σταθερή αξία ο τρανός Βαρδινογιάννης! Στην άκρη του κάδρου, ως τεθλιμένες χήρες, οι Τράπεζες και οι τυχαίοι της κυβέρνησης. Αφού δεν έχουν τα κότσια, γιατί λοιπόν οι Megaλοι “επιχειρηματίες” δεν πουλάνε τα μερίδια τους;
Ήταν καλός αν και λίγο στριφνός ο μακαρίτης, όμως αρρώστησε, έπεσε στο κρεβάτι που ήταν φορτωμένο λίρες, ο γιατρός καθυστέρησε λιγουλάκι κι ο χάρος τον βρήκε αδύναμο, άρπαξε ότι είχε απομείνει από την πνοή του και έμεινε άγραφη η περιουσία!
Πολλά τέτοια θα γράψουν οι τσανακογλύφτες, το συνάφι που κρύβει το κόκκαλο, ίσως μας πετάξουν κι ένα ξεροκόμματο λίγο πριν την επίσημη ανεργία μήπως και κλείσουν τα γκρινιάρικα στόματα.
Άραγε καμιά φιλόπτωχη πρέσβειρα θα ασχοληθεί για τους 420 καταδικασμένους εργαζόμενους;
Στο προσκέφαλο δεν έμειναν προσευχές, μα κι αυτές δε χρειάζεται να τους αγγίξουν, όλοι αυτοί από μόνοι τους θα κάψουν ακόμη και τα δικά τους φτερά.
Ανασυγκρότηση
***
*
του Μανόλη Δημελλά
Όχι, δεν πρέπει να αγαπάς τη δουλειά σου! Να ξεκινάς με άρνηση, κάθε φορά που πηγαίνεις σε ένα ραντεβού με τους προϊσταμένους σου, πάντοτε να κρύβεις λόγια, να έχεις κατά νου πιο σημαντικές προτεραιότητες από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις και να περιμένεις σαν λύκος τη στιγμή της προδοσίας.
Αυτά μου δίδαξε το Μega, οι εργοδότες και τα λαδωμένα τσιράκια τους, στα τελευταία δυο χρόνια κατρακύλας και σιχαμερής απαξίωσης του σταθμού – πρότυπο για τη χώρα.
*
Γιατί οι Megaλοι “επιχειρηματίες”
δεν πουλάνε τα μερίδια τους;
Όχι, δεν πρέπει να αγαπάς τη δουλειά σου! Να ξεκινάς με άρνηση, κάθε φορά που πηγαίνεις σε ένα ραντεβού με τους προϊσταμένους σου, πάντοτε να κρύβεις λόγια, να έχεις κατά νου πιο σημαντικές προτεραιότητες από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις και να περιμένεις σαν λύκος τη στιγμή της προδοσίας.
Αυτά μου δίδαξε το Μega, οι εργοδότες και τα λαδωμένα τσιράκια τους, στα τελευταία δυο χρόνια κατρακύλας και σιχαμερής απαξίωσης του σταθμού – πρότυπο για τη χώρα.
Τα πρώτα 25 χρόνια δεν υπήρχε υποψία άρνησης, υπηρετούσαμε την κάθε μέρα σα να μην υπήρχε αύριο κι ας ξέραμε ότι όλη η δουλειά μας σε λίγες ώρες ήταν άχρηστη. Έπειτα ξεκινούσαμε νέα γυρίσματα, η κάμερα δε γνώριζε κρυφές γωνιές κι έπαιρνε φωτιά! Μέσα στο κρύο ή σε βροχή μέχρι το κόκκαλο, μα αυτά ήταν παιγνιδάκια κι όταν τύχαινε κάποιο πολεμικό ταξίδι, τότε δε χάναμε την ευκαιρία, κάναμε κουβάρι την τύχη μας δίχως να λογαριάσουμε ούτε σταλαγματιά από τη ζωή μας. Μη βιαστείτε να μιλήσετε για χρήματα, γιατί όλοι εμείς για πολλά χρόνια δεν παίρναμε ούτε επίδομα στα ταξίδια μας!
Ούτε μεγάλες ιδέες, ούτε τα παχιά λόγια και φανταχτερά λογότυπα. Το Μega εξακολουθεί να ταυτίζεται με τους άνθρωπους που το υπηρέτησαν με αυταπάρνηση, έδωσαν και δίνουν κομμάτια της ψυχής και της ανάσας τους.
Για κοιτάξτε τι γίνεται με το προ-συμφωνημένο τέλος, λίγο πριν σκορπίσουν τις στάχτες και πιάσουν τα πανηγύρια, το Μega άνοιξε τα παραθύρια του, οι συνάδελφοι που βγήκαν μπροστά, όπως κι ο κόσμος που παρακολουθούσε το ζωντανό πρόγραμμα, δεν έχουν απολύτως καμιά αφιβολία για τους μοιρασμένους ρόλους. Από τον Μπόμπολα και τον Ψυχάρη, τον Μαρινάκη, τον Σαββίδη, σταθερή αξία ο τρανός Βαρδινογιάννης! Στην άκρη του κάδρου, ως τεθλιμένες χήρες, οι Τράπεζες και οι τυχαίοι της κυβέρνησης. Αφού δεν έχουν τα κότσια, γιατί λοιπόν οι Megaλοι “επιχειρηματίες” δεν πουλάνε τα μερίδια τους;
Ήταν καλός αν και λίγο στριφνός ο μακαρίτης, όμως αρρώστησε, έπεσε στο κρεβάτι που ήταν φορτωμένο λίρες, ο γιατρός καθυστέρησε λιγουλάκι κι ο χάρος τον βρήκε αδύναμο, άρπαξε ότι είχε απομείνει από την πνοή του και έμεινε άγραφη η περιουσία!
Πολλά τέτοια θα γράψουν οι τσανακογλύφτες, το συνάφι που κρύβει το κόκκαλο, ίσως μας πετάξουν κι ένα ξεροκόμματο λίγο πριν την επίσημη ανεργία μήπως και κλείσουν τα γκρινιάρικα στόματα.
Άραγε καμιά φιλόπτωχη πρέσβειρα θα ασχοληθεί για τους 420 καταδικασμένους εργαζόμενους;
Στο προσκέφαλο δεν έμειναν προσευχές, μα κι αυτές δε χρειάζεται να τους αγγίξουν, όλοι αυτοί από μόνοι τους θα κάψουν ακόμη και τα δικά τους φτερά.
---
aixmi.gr
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Ανασυγκρότηση
*
Αυτό ακριβώς κάνατε 25 χρόνια. Ανάμεσα στα συμφέροντα του λαού και του Mega υπηρετήσατε με αυταπάρνηση το Mega των υπερκοστολογημένων δημοσίων έργων, των τριγωνικών συναλλαγών και των θαλασσοδανείων.
ΑπάντησηΔιαγραφή